Als goden in Honduras

Buenos diaz Hollanda ;)

Ik heb ook dit maal jullie reacties en berichten weer met plezier gelezen. Het is altijd een mooi begin van een dag op het kantoor.

Allereerst complimenten en felicitaties aan mijn team in NL!!!!!!!!!!!!! Geweldig om een mooi seizoen zonder kampioenschap alsnog af te sluiten met promotie. TOPPERS!! Ik heb ook genoten van alle foto’s en het verslag (Dirk pas wel op; de cameravrouw wil een keer thee met je drinken). Met de poort dicht; monsterverdedigers, Barcawaardige middenvelders, en Meanmachine mopsie aan front wordt zelfs hoofdklasse een piece of koekie.

Terug naar Honduras. Jullie hebben ongetwijfeld gehoord van de aardbeving die we hier in Honduras hebben gehad (7.1 op rigter). De aardbeving viel uiteindelijk wel mee qua schade in huis, maar het is er wel echt even hevig aan toe gegaan! Bruggen en vele gebouwen zijn wel bezweken door de kracht van de aarde. Maar echt, het is heel bijzonder om dit een keer mee te maken; we werden wakker twee uur 's nachts, de eerste seconden een beetje de weg kwijt over wat er nou allemaal gebeurt maar al snel daarna is het besef er. Het hele huis gaat namelijk heen en weer en alles erin beweegt als een gek, maar niet alleen het huis, je hoort gewoon de hele aarde trillen. Onze gastpapa en broer schreeuwden al snel wat te doen, dus ondanks de angst van enkele andere bewoners was het snel rustig en zijn we zsm naar buiten gegaan vanwege het instortingsgevaar. Het heeft echter ook wat hilarische momenten opgeleverd; toegeslagen paniek en droompraktijken. Onze gastpapa bijv. dacht (waarschijnlijk door een droom) dat er iemand probeerde in te breken: Hij is naar de deur gerend van de slaapkamer en schreeuwde ga mn huis uit weg hier. Tot op de dag van vandaag kunnen we genieten van naschokken en wordt hier gesproken over de atoomproef van de koreanen als oorzaak en een mogelijk opkomende tsunami.

Het klimaat hier is erg broeierig maar ik vind het wel lekker allemaal. Het is wel even wennen dat je gewoon zweet, mja dat doet iedereen en jong zweet stinkt niet dus wat maakt het ook uit. En voor de zwemuren is het wel prima!
Ma – Za ochtend is de werkweek hier dus we gebruiken het weekend en de avonduren om alles hier te verkennen en te genieten. Echt......het is hier supermooi allemaal. Afgelopen weekend (zo.) ben ik met mijn spaanslerares naar het strand geweest, een geweldige plek aan het strand: super. Zaterdag zijn we naar vrienden van ons geweest die een groot zwembad achter het huis hebben, dus daar hebben we lekker gezwommen en met beide families samen gegeten: Supergezellig. Vervolgens de stad in om 1 of 2 biertjes te doen. Maar doordat we tot diep in de nacht hebben gedanst (ook al geleerd hier; de merenqe ofzo, de regaeton en salsa) en gedronken hebben we ons allemaal! verslapen voor de trip naar Tela (een hele mooie stad aan het strand) hahaa...

Vorig weekend zijn we naar Pulapanzak geweest. PVD wat is dat geweldig mooi zeg. Supergrote watervallen. Liepen we precies de goede vent tegen het lijf die ons mee nam richting de 'val' Zijn we via een geweldig tocht helemaal naar een grot gegaan precies onder de watervallen. Daar uiteraard genieten van de immense kracht die moeder natuur kan veroorzaken. Mja alsof het doodnormaal was, sprongen we even later tussen al het vallend water en alle rotsen van 8 meter hoog gewoon het water in haha.. We sprongen precies in een plek waar het 25 meter diep was, mja wel precies op de goede plek springen als je leven je lief is.

De avonduren doordeweeks worden besteed aan; botsen in minikarts, de bios en hebben we meermalen familie en vrienden bezocht. Daarnaast zijn we een heel aantal keer wezen sporten en hebben we een geweldige tijd in de clubs, barretjes en discotheken. Gisteren zijn we ook gestart met boksen. Je zult het niet geloven, maar we krijgen 3 á 4 keer in de week les (vanaf nu) van de bokskampioen van Honduras en de kickbokskampioen van Centraal Amerika haha echt supermooi, kwamen we per ongelijk tegen.

Op mijn werk heb ik hier helemaal mijn draai gevonden. Ik kan heel goed opschieten met mijn collega's; wel gewoon flink doorwerken allemaal wat heel bijzonder is voor dit land maar tussendoor en na werktijd echt lachen mensen. In Honduras is het namelijk heel normaal om tijdens werktijd boodschappen te doen, niks te doen, filpjes/foto's te kijken etc. De eerste weken ben ik dan ook behoorlijk opgeschoten met mijn opdracht heb binnen alle departementen iemand gesproken over de werkzaamheden. Maar daarnaast ook al een groot deel van mijn programma voor de material management af. Ik zit op de 9e verdieping boven een shopping mol en ben tot nu toe alleen nog maar op kantoor aan het werk geweest. Volgende week ga ik denk ik wat meer naar het project toe.

Spaans gaat redelijk. Lezen en schrijven gaat wel goed, maar praten en luisteren is nog best moeilijk. De mensen hier zeggen wel dat ik snel leer, maar dat idee heb ik nog niet echt moet ik zeggen. Ze hebben hier gewoon voor alle woorden wel 5 betekenissen en andersom. Dus luisteren is daarom nog best lastig. Daarnaast spreek ik zelf natuurlijk alleen nog maar de basis, en is het dus best wel zoeken naar woorden in een gesprek. Maar we hebben nog tijd zat en studeer nog steeds in de avonduren dus komt goed!

Bijzonderheden:
Het is heel bijzonder om te zien hier hoe men met familie omgaat, echt een heel speciale warme band wat ze hier met elkaar hebben en daar worden wij gewoon in meegenomen alszijnde familie. Het gastgezin waar we zitten is echt super. Chico de gastpapa heeft als levensspreuk: ‘aaah now problem’ is altijd in voor een dolletje en wil altijd helpen. Kito de gastbroer doet alle dingen met ons. Hij brengt mij weg en haalt mij op van het werk, rijd ons naar de voetbal (wij hebben ons eigen team hier: equipe de naranja dus voetballen behoorlijk veel) op speciale voetbalvelden of pleintjes in de stad, gaat mee naar barretjes etc etc etc. En onze gastmoeder is ook heel lief, heel gelovig dus staat wel heel anders in het leven. Overal willen ze ons mee helpen en zijn altijd gezellig; topgasten. En daar buitenom zijn veel familieleden of vrienden van ons die ons mee vragen naar allerlei mooie dingen of uitnodigen voor iets leuks, bijna tijd tekort :)

En voor de mensen in Honduras zijn wij echt goden. Met name voor de dames dan, want blauwe ogen komen hier gewoon niet of nauwelijks voor. Dus zeker een aanrader (M. T.) om eens een bezoek te brengen aan deze regio om wat van de cultuur en natuur te zien.

Wel is hier natuurlijk veel crimilnaliteit waar we gewoon wel voor op moeten passen. Maar zoals we dat nu doen gaat dat helemaal goed. Daarnaast is het bijzonder om te zien hoe moorden in de krant worden verwerkt. Altijd een grote foto van het lijk zo bij in de krant verwerkt.. Afgelopen zondag bijvoorbeeld reden we terug van het strand naar San Pedro, lag er ook gewoon een lijk op de weg. Niet dat er altijd lijken op de weg liggen ofzo, maar er gebeuren wel veel ongelijken. Deze persoon was waarschijnlijk aangereden op deze drukke weg, maar iedereen rijdt er gewoon omheen. Want als je stopt en helpt dan wordt je aangezien voor de dader en draai je zo de bak in, heel vreemd. Was wel even schrikken dat je daar gewoon iemand op de weg ziet liggen met een plas bloed eromheen.

Foto update komt later…… Ben nu op het werk

Hasta la proximo